• [صفین] مسئله حکمیت (2)

موضوع: جنگ های دوران حکومت

کلمات کليدي: جنگ صفین، حکومت، شرحبیل کندی

گزینش داوران (حکمین)

شکی نیست که قرآن خود سخن نمی گوید و باید افراد قرآن شناس آن را به سخن در آورند؛ در آن بنگرند و حکم خدا را دریابند تا به فصل خصومت بپردازند.براي رسیدن به این هدف قرار شد که افرادي از طرف شامیان و افراد دیگري از طرف عراقیان برگزیده شوند. مردم شام بدون قید و شرط پیرو معاویه بودند که او هر کس را انتخاب کند به او رأي دهند و همه می دانستند که او جز عمروعاص، طراح فتنه، کسی را انتخاب نخواهد کرد. به تعبیر معروف، مردم شام براي مخلوق،فرمانبردارتر از همه و برای خالق، عاصی ترین افرادبودند.

ولی وقتی نوبت به امام علیه السلام رسید گروه فشار (که بعدها نام خوارج به خود گرفتند مخالفت با قرآن ظاهری را گناه کبیره پنداشتند و خود از پذیرفتن آن توبه کردند)  از علی علیه السلام خواستند که او نیز توبه کند و دو مطلب را بر آن حضرت تحمیل کردند:

1- پذیرفتن حکمیت.

2-انتخاب حکم مورد نظر خود، نه حکم مورد نظر امام علیه السلام توسط انتخاب ابوموسی اشعری به عنوان حکم.

تحمیل پیمان حکمیت

حادثه ي حکمیت در سرزمین صفین از حوادث بی سابقه ي تاریخ اسلام به شمار می رود. امیر المومنین علیه السلام که در دو قدمی پیروزي قرار داشت و اگر یاران نادان و ناآگاه وی دست از حمایت او بر نمی داشتند یا لااقل براي او ایجاد مزاحمت نمی کردند چشم فتنه را از کاسه در می آورد و به حکومت دودمان خبیث اموي، که بعدها هشتاد سال یا کمی بیشتر طول کشید، پایان می بخشید ، به سبب نیرنگ عمروعاص و فریب خوردن تعداد درخور توجهی از سربازان نادانش، از ادامه ی نبرد و دست یافتن به پیروزی باز ماند.

این دوستان نادان، که زیانشان بیش از دشمنان داناست، چهار مطلب را بر امام علیه السلام تحمیل کردند که دود آن نخست به چشم خودشان و سپس به چشم سایر مسلمین رفت.

این موارد عبارت بودند از:

1-  پذیرفتن آتش بس و قبول حکمیت قرآن و سنت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم

2-  پذیرفتن ابوموسی اشعري به عنوان نمایندگی از طرف امام علیه السلام.

3- حذف لقب امیر المونین از متن پیمان حکمیت.

4- اصرار بر شکستن پیمان حکمیت پس از امضای آن.

 _________________________________

با تصرف و تلخیص از کتاب فروغ ولایت

نوشته شده توسط طه حسن زاده در روز يکشنبه 1391/7/30 ساعت 19:18

من این مطلب را پسندیدم