• اینجا زیارتگاه 124000+13 فرستاده الهی است!

موضوع: زیارت جامعه

کلمات کليدي: ورثة الانبیاء

شرح فراز «السّلام علی ... ورثة الانبیاء»

انبیای الهی علیهم السّلام از دو حیثیت حقیقی و حقوقی برخوردارند؛ اموال آن ها را -هر چند اندک باشد- فرزندانشان و رسالت و نبوّت (و نشانه های) آن ها را پیامبران و انبیای جانشین او به ارث برده اند.

مسئولیّت مهم انبیای الهی دعوت مردم به توحید و یکتاپرستی در تمام شئون علمی و عملی است: «و پيش از تو هيچ پيامبرى نفرستاديم مگر اينكه به او وحى كرديم كه خدايى جز من نيست، پس مرا بپرستيد.»^[1]

ائمّه علیهم السّلام ادامه دهنده رسالت و زنده نگهدارنده ی آن هستند و بدین ترتیب وارث انبیا در دعوت به حق و توحید خواهند بود.

پیامبران الهی همچنین به تربیت و رشد مردم اقدام می نمودند اگر ائمه هدی علیهم السّلام نبودند تمام این حرکت های انبیا علیهم السّلام نیز از بین می رفت؛ البتّه تحقق کامل این هدف در زمان ظهور امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشّریف خواهد بود.

ورثه پیامبران

افزون بر مواردی که گذشت، به تصریح روایات، ائمّه علیهم السّلام کمالات و معجزات سایر انبیا (که خود میراث انبیاست) را هم برخوردار بوده اند؛ مانند شفا دادن مریض، زنده کردن مردگان و خبر دادن از آنچه مردم در خانه هایشان می خورند و ذخیره می کنند (از ویژگی های حضرت عیسی)^[2]، آشنایی با زبان پرندگان و حیوانات (از ویژگی های حضرت سلیمان)^[3] و... .

برای نمونه به برخی از این روایات اشاره می کنیم:

امام صادق عليه السّلام به ابابصیر فرمود:

«اى ابا محمد! خداى عز و جل چيزى به پيغمبران عطا نفرمود، جز آنكه آن را به محمد صلّى اللَّه عليه و آله عطا كرد...»^[4]

امام باقر عليه السّلام فرمود:

«عصاى موسى از آنِ آدم عليه السلام بود كه به شعيب رسيد و سپس به موسى بن عمران رسيد، همانا آن عصا نزد ماست... و براى قائم ما عليه السلام آماده گشته است، او با آن همان كاری را می کند كه موسى با آن انجام می داد...»^[5]

بعد از آنکه امام صادق علیه السّلام ماجرای لباس حضرت یوسف را بیان فرمود که از حضرت ابراهیم در مقابل آتش محافظت کرد و ... مفضل بن عمر پرسید پیراهن یوسف به چه کسی رسیده است؟ امام فرمود: «به اهلش، هر پيغمبرى كه دانش يا چيز ديگرى را به ارث گذاشته [دريافته‏] در نهایت به آل محمد صلّى اللَّه عليه و آله رسيده است.»^[6]

وارثان پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله

امام باقر عليه السّلام فرمود:

«چون پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله رحلت فرمود علمش و سلاحش و هرچه نزد او بود (از نشانه‏هاى امامت) به على عليه السلام به ارث رسيد، سپس به حسن و پس از او به حسين عليهماالسلام، و چون نگران شديم كه گرفتار شويم (و در داستان كربلا آن اسلحه بدست دشمن افتد) حسين عليه السلام آن را به امّ سلمه سپرد. سپس على بن الحسين عليهماالسلام آن را بازگرفت.» من عرض كردم: آرى چنين‏ است، سپس به پدرتان رسيد و پس از وى به شما رسيد؟ فرمود: «بلى» ^[7]

امام صادق علیه السّلام فرمودند: «سليمان از داود ارث برد و محمد صلّى اللَّه عليه‏ و آله از سليمان ارث برد و ما از محمد صلّى اللَّه عليه و آله ارث بريم و علم تورات و انجيل و زبور و بيان آنچه در الواح (جناب موسى عليه السلام) بود نزد ماست.» عرض كردم: علم كامل همين است؟ فرمود: «اين علم كامل نيست، همانا علم كامل آنست كه روز به روز و ساعت به ساعت پديد مى‏آيد.»^[8]

روزی امام باقر علیه السّلام در جمع اصحاب خود فرمودند:

«خدا تمام علم پيامبران را براى حضرت محمد جمع كرد و پيامبر اكرم همه را نزد اميرالمؤمنين عليه السّلام سپرد.» ^[9]

آنچه خوبان همه دارند، اهل بیت یکجا دارند!

در زیارت امام حسین علیه السّلام آمده است: «السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ آدَمَ صَفْوَةِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ نُوحٍ نَبِيِّ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ مُوسَى كَلِيمِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ عِيسَى رُوحِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ مُحَمَّدٍ حَبِيبِ اللَّه»^[10]. در این جملات اگرچه اسم انبیای الهی آمده است و آنان به مثابه ی مورّث سالار شهیدان معرفی شده اند، لیکن وصف مذکور بعد از هریک، نشانگر ویژگی میراث است؛ یعنی امام حسین علیه السّلام وارث صفوة و برگزیده بودن حضرت آدم، نبوت نوح، خلّت ابراهیم، کلیم بودن موسی، روح الله بودن عیسی و حبیب الله بودن پیامبر اکرم صلوات الله علیهم اجمعین بودند.

اگر پیامبرانی آمدند تا حکومتی خداپسند را در زمین بنا نهاده و زمین را به عنوان بستری برای بندگی خدا آماده کنند، ائمه ما هم، چنین مسئولیتی داشتند تا سرانجام این نوع حکومت به دست حضرت ولیّ عصر تحقق کامل یابد. آیاتی مانند «إنَّ الأرض یرِثُها عبادی الصالحون»، «إنَّ الأرضَ لله یورِثُها مَن یشاءُ مِن عبادِه و العاقبة للمتّقین» و «و نُرید أن نَمُنَّ علی الذین استُضعفوا فی الأرض و نجعلهم أئمةً و نجعلهم الوارثین» همگی چنین مضمونی را بیان می کنند. این آیات در شأن ائمه اطهار علیهم السّلام و به ویژه امام زمان علیه السّلام است.

با یک تیر دو نشان را بزنید!

در بعضی زیارات^[11] ضمن اینکه امام را زیارت می کنیم، به انبیا هم سلام می دهیم. این عمل با توجه به توضیحات بالا کاملا روشن است. تنها به ذکر یک نکته اکتفا می کنیم:

اگر خواستید به جایی مراجعه کنید که هر آنچه الهی است در آنجا حاضر باشد، به زیارت امام علیه السّلام بروید؛ چرا که زیارت ایشان، زیارت همه است: «ان ذکر الخیر کنتم اوله و اصله و فرعه و معدنه و مأواه و منتهاه»^[12]

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

«...[در آن وقت] آقاى ما قائم به خانه خدا تكيه مي دهد و مي گويد: اى اهل عالم! هر كس مي خواهد به آدم و شيث بنگرد، بداند كه من همان آدم و شيث هستم، هر كس مي خواهد به نوح و پسرش سام بنگرد بداند كه من همان نوح و سام هستم، هر كس مي خواهد به ابراهيم و اسماعيل بنگرد، بداند كه من همان ابراهيم و اسماعيل هستم هر كس مي خواهد به موسى و يوشع بنگرد بداند كه من همان موسى و يوشع هستم. هر كس مي خواهد به عيسى و شمعون بنگرد، بداند كه من همان عيسى و شمعون هستم. هر كس مي خواهد به محمد و اميرالمؤمنين صلوات اللَّه عليهما بنگرد، بداند كه من همان محمد و على هستم، هر كس مي خواهد به حسن و حسين بنگرد، بداند كه من همان حسن و حسين هستم. هر كس مي خواهد به امامان از اولاد حسين بنگرد، بداند كه من همان ائمه هستم، دعوت مرا بپذيريد و اجابت کنید...»^[13]

اینکه ائمه وارث انبیا هستند به معنی بالاتر بودن مقام انبیا نیست، هر پیامبری مقامش را در هر فضیلت و کمالی به واسطه قرب به اهل بیت علیهم السّلام گرفته تا آنجا که فرمودند انبیای اولوالعزم به واسطه اقرار به پیامبر و ائمه علیهم السّلام به این مقام رسیدند.^[14]

-------------------------------------------------------------------------------

[1] انبیا، 25

[2] آل عمران، ۳۱31

[3] آل عمران، 49

[4] نمل 16 و 19

[5] كافي، ج‏1، ص: 225

[6] كافي، ج‏1، ص: 231

[7] كافي، ج‏1، ص: 232

[8] كافي، ج‏1، ص: 235- ترجمه مصطفوی

[9] کافی، ج26، ص187- ترجمه مصطفوی

[10] کافی، ج1، ص222

[11] مفاتیح، زیارت وارث

[12] فرازی از زیارت جامعه

[13] بحار الأنوار، ج‏53، ص: 9- ترجمه دوانی؛ علامه مجلسی باب مستقلی از بحار را (ج39، ص35) به مساوات حضرت امیر و دیگر انبیا اختصاص داده است.

[14] کافی، ج1، ص416

نوشته شده توسط گروه زیارت جامعه در روز شنبه 1391/5/14 ساعت 22:11

من این مطلب را پسندیدم