• فلسفه نام های امام زمان (عج)

موضوع: نیمه شعبان

کلمات کليدي: امام زمان، مهدی، نام، نیمه شعبان، ولادت

لقب مشهور امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف، «مهدى» و القاب دیگر ایشان؛ منتظر، حجّت، خلف صالح، قائم و صاحب الزمان مى باشد. اما نام و كنیه ایشان، نام و كنیه رسول خدا صلى الله علیه و آله است. چه این كه آن حضرت فرمود: مردى از فرزندان من در آخر زمان قیام مى كند كه اسم او اسم من و كنیه او كنیه من است.^[1]

نام پیامبر، محمد و كنیه او ابوالقاسم است و همین نام و كنیه براى حضرت مهدى علیه السلام است. اما روایاتى وارد شده است كه از ذكر نام او قبل از آن كه ظهور كند نهى كرده اند و حتى از آن حضرت نقل شده است كه فرمود: لعنت خدا بر كسى كه در میان جمع مردم، نام مرا ببرد.^[2]

روایات به طور مطلق از نام بردن نام ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف نهى كرده اند، بنابراین این نهى روایات تنها به زمان غیبت صغرى مربوط نمى شود بلكه غیبت كبرى را هم در بر مى گیرد.

احادیثى درباره فلسفه القاب آن حضرت وارد شده است كه در این جا به ذكر چند روایت اكتفا مى كنیم:

صقربن دلف گوید: از امام جواد علیه السلام شنیدم كه فرمود:

«امام بعد از من على است، امر او، امر من است و سخن او، سخن من و طاعت او، طاعت من است و امامت بعد از او با فرزندش حسن مى باشد كه امر او، امر پدرش و سخن او سخن پدرش و اطاعت از او، اطاعت از پدرش مى باشد. آنگاه سكوت كرد.»

عرض كردم: یابن رسول الله! امام بعد از حسن كیست؟

حضرت گریه شدیدى كرد و فرمود:

«بعد از حسن، فرزندش، قائم به حق و امام منتظر است.»

عرض كردم: یابن رسول الله! چرا قائم نامیده شد؟

فرمود:

«زیرا بعد از آن كه نام ایشان از میان مى رود، اكثر كسانى كه به او اعتقاد دارند از او روى گردان مى شوند، قیام مى كند.»

عرض كردم: چرا منتظر نامیده شد؟

فرمود:

«زیرا غیبتى دارد كه بسیار طولانى است و مخلصین، منتظر او هستند و شك كنندگان، او را انكار كرده و منكران، نامش را استهزا مى كنند. كسانى كه براى ظهورش وقت تعیین مى كنند فراوان مى شوند و كسانى كه درباره او تعجیل دارند هلاك مى گردند و آنان كه تسلیم هستند نجات مى یابند.»^[3]

امام صادق علیه السلام فرمود:

«قائم، مهدى نامیده شد زیرا به امرى هدایت مى كند كه مردم از آن گمراه شده اند و قائم نامیده شده است زیرا براى اقامه حق قیام مى كند.»^[4]

امام رضا علیه السلام نیز به هنگام ذكر لفظ قائم بر مى خاست و دست خود را بر سر مى گذاشت و مى گفت:

اللّهم عجّل فرجه و سهّل مخرجه^[5]

برگرفته از کتاب پرچم هدایت، محمد رضا اكبرى

----------------------------------

پی نوشت ها:

[۱] عقد الدور، باب دوم ، ص 32.

[2] بحارالانوار، ج 51، ص 33.

[3] بحارالانوار، ج 51، ص 30.

[4] بحارالانوار، ج 51، ص 30.

[5] مستدرك سفینة البحار، ج 8، ص 629.

نوشته شده توسط ویژه نامه در روز پنجشنبه 1391/4/1 ساعت 15:36

من این مطلب را پسندیدم