• عدم اختصاص عید غدیر به شيعیان

موضوع: بزرگ ترین عید مسلمین

کلمات کليدي:

عید غدیر به عنوان بزرگ‌ترین عید امت اسلامی، تنها به شيعیان مربوط نيست، هر چند که شيعه، دلبستگي خاصّي نسبت به آن دارد. فرقه‏هاي ديگر مسلمين هم در عيد گرفتن غدير، با شيعه شريکند. و بزرگاني از غير شيعه در فضيلت اين روز و عيد بودنش به خاطر تعيين اميرالمؤمنين ‏عليه‌السلام به مقام والاي ولايت از سوي حضرت رسول‏ صلي‌الله‌عليه‌وآله سخناني ابراز کرده‏اند؛ چرا که اين موسم، موسم شادماني هواداران حضرت علي ‏عليه‌السلام است؛ چه او را به عنوان جانشين بلا فصل پيامبر صلي‌الله‌عليه‌وآله بدانند، چه چهارمين خليفه.

«بيروني» از عالمان اهل‌سنت در کتاب «الآثار الباقية»، روز غدير خم را از روزهايي مي‏داند که اهل اسلام آن را از اعياد به حساب آورده‏اند.[1]

ابن‌طلحه شافعي دیگر عالم سنی مذهب مي‏گويد:

«روز غدير خم، امير المؤمنين ‏‏عليه‌السلام آن را در شعر خود ذکر کرده و آن روز عيد و موسم به حساب مي‏آيد، زيرا آن روز وقتي است که رسول خدا صلي‌الله‌عليه‌وآله او را به اين منزلت منصوب کرده و بر ساير خلائق برتري داده است».[2]

و نيز مي‏گويد:

«هر معنايي که اثباتش ممکن است و لفظ مولي براي رسول خدا صلي‌الله‌عليه‌وآله بر آن دلالت داشته باشد، حضرت صلي‌الله‌عليه‌وآله آن را براي علي‏‏ عليه‌السلام قرار داده است، و اين مرتبه‏اي است بلند، و منزلتي است عظيم، و درجه‏اي است عالي، و مکانتي است رفيع، که پيامبر صلي‌الله‌عليه‌وآله حضرت علي‏ ‏عليه‌السلام را به آن اختصاص داده است. و لذا آن روز، روز عيد و موسم سرور براي اولياي الهي گشته است».[3]

از کتب تاريخ، استفاده مي‏شود که امّت اسلامي در شرق و غرب، در عيد بودن آن متّفق‏اند و مصريان و مغربيان و عراقيان، به جايگاه آن اعتنا و اهتمام داشته‏اند. و روز غدير نزد آنان به عنوان روزي مشخّص براي نماز، دعا، خطبه و مديحه‏سرايي مشهور بوده است، و نامگذاري اين روز به عيد، مورد اتفاق بوده است.[4]

ابن‌خلّکان سنی مذهب مي‏گويد:

«پيامبر اکرم صلي‌الله‌عليه‌وآله هنگام بازگشت از مکّه در حجّة الوداع، وقتي به غدير خم رسيد، ميان خود و علي ‏عليه‌السلام عقد برادري بست و او را براي خود، همچون هارون براي حضرت موسي‏‏ عليه‌السلام دانست و فرمود: «خدايا! کساني که ولايت او را پذيرا شدند دوست بدار و کساني که تحت سلطه ولايت او نرفته و با او دشمني ورزيدند دشمن بدار، و يارانش را ياور باش و خوار کنندگانش را خوار کن». و شيعه را به اين روز، دلبستگي خاصّي است.[5]

این سخنِ ابن‌خلّکان را مسعودي، تاریخ‌نگار متقدم مسلمان نیز تأييد کرده است، آنجا که مي‏گويد: فرزندان حضرت علي ‏‏عليه‌السلام و شيعيان او اين روز را بزرگ مي‏دارند.[6]

ثعالبي، از دیگر عالمان اهل سنت، نيز پس از آن‏که شب غدير را از شب‏هاي مشهور نزد امّت شمرده است مي‏نويسد: «و اين، شبي است که فردايش پيامبر خدا صلي‌الله‌عليه‌وآله در غدير خم، بر فراز جهاز شتران خطبه خواند و فرمود: «من کنت مولاه فعليّ مولاه...»، و شيعيان، اين شب را گرامي داشته، به احياء و عبادت مي‏پردازند».[7]

پی‌نوشت:

[1]. الآثار الباقية في القرون الخالية، ص 334.

[2]. مطالب السؤول، ص 53.

[3]. همان، ص 56.

[4]. وفيات الاعيان، ابن خلکان، ج 1، ص 60 و ج 2، ص 223.

[5]. همان.

[6]. التنبيه و الإشراف، مسعودي، ص 221.

[7]. ثمار القلوب، ثعالبي، ص 511.

نوشته شده توسط گروه واقعه غدیر در روز يکشنبه 1390/3/15 ساعت 11:32

من این مطلب را پسندیدم